Në do ta dish.. – Zoica Gjolla Popi

Në do ta dish..

E hodha mendimin gërshetëlidhur
në gjysmëpemën e prerë
me akacien e spërdredhur
pranë një lumi
që rridhte deri aty.

Në ujin e njelmët
reflektonin degëprerat
në ngjyrë kafe të zbehur
nga zallahia e kohës…

Mos shterofsh
rrjedhë e pashtershme!

Mund të marrësh guralecë
në rrokullisje të zhurmshme
me shpejtësinë tënde
por jo në gërryerje
të cekta, të thella..

Nuk e dua të marrin
formën e një harku…
në goditjen e parë
mund të rrëzohem…

Më ngre, moj rrezengrohtë
prej dielli
vrapojmë të dyja këmbëzbathura
në drejtim të rrjedhës së shkumëzuar..
lidhma në flokëverdhat
fjongon rozë!

Afrohem pranë teje
në do ta dish!…