Merre me të qarë! – Zoica Gjolla Popi
Merre me të qarë!
Merre me të qarë, moj klarinetë
peng kam mbetur
në mërgimin e shkretë
në mall pa tretur.
Në lutje e sapozgjuar
Kandilndezuri në vaj
largmbetura jetuar
hesht, dënesë, mos qaj!
Pse ky fat i shkruar
për një tokë të bekuar
plot diell e plot dritë
sytë m’u verbuan
nëpër re lodruar
me shpresë për një ditë…
Tërhiqmë, klarinetë
në një valle myzeqare
shamitundur-o
me djelmërinë e parë
vajzat lozonjare
belkëputurat-o!
Ç’më ka marrë malli
në raki dëllinje
një dolli të ngremë
pa nuk bëhet nami
se dikush po dehet!
Bjer, moj klarinetë.
Aq male kaptuar
do të t’gjej, dollibash
me pranverën e tejlulëzuar
uromë:
Mirëardhsh!