Hapi krahët, zog i rrallë – Zoica Gjolla Popi

Hapi krahët, zog i rrallë
Mos me të dash’
s’do marr dot frymë,
mos me të fol’
as dielli s’ka me dal’,
mos me t’pa’
qielli ka me qa!
Se një zog mali
si asnjëherë s’ka cicërue,
m’u duk se këndon për mue
zemrat tona me i lëshue,
n’ato korije me u ulë
për me t’than’,
sa fort të due!
Hapi krahët, ti zogu i rrallë
Pritmë, se po vij me mallë,
kam dy fjale për me t’i than’
kam një besë për me ta dhanë,
shpirtin në dorë me ta lanë!
Medet, kjo dynja e shkret’
e habitun ka për të mbet’,
mos u tut, s’kam me të diftue
askush nuk ka me e ditë,
magjishëm këtë dashni’
plot bukuri e mirësi
një jetë e kam pritë!!