Imagjinatë – Zoica Gjolla Popi

Imagjinatë

Mos i bëj yjet të qajnë
a e di, që unë çdo ylli
i kam vënë emrin tënd?

Në mijëra qirinj ndezur
sa shumë pëshpërima
që vetem ato i kanë dëgjuar
sa mbeta pezull mes tyre.

Dy shpirtëra, e në largësi janë pranë
sa shumë kemi për të thënë
në fjalë të menduara
në fjalë të pazgjedhura
të thëna si me veten
nganjëherë ashtu kuturu…

Ç’ më bën t’i këpus petalet e kamomilit
e të them fshehurazi
shëëeët .. me fat… pa fat…
më duket se i numërova gabim
por le të ndjehem skllave e dashurisë
mbret le të ndjehesh ti
ashtu nuk është thënë?
kështu nuk duam?

Bëji yjet të qeshin
sonte vallëzojnë me ne!